Klik hier voor het vorige reisverhaal
De volgende morgen zijn we eerst lekker gaan ontbijten en daarna de zee ingedoken op jacht naar een zeeschildpad en andere mooie visjes. Wauw, wat was dat mooi zeg! Overal zwommen vissen in de meest uiteenlopende kleuren en maten tussen het koraal. Al snel zagen we de ‘piraat’ uit het aquarium van Finding Nemo en niet veel later zagen we Dora voorbij zwemmen. We zagen zwarte visjes met een witte stip, ‘gay visjes’ met alleen maar hele lichte pastelkleurtjes en grote vissen met hele gekke hoofden die non stop aan het eten waren. We zwommen over een roze-grijs bosje koraal, wat blijkbaar een zee anemoon moest voorstellen en toen zagen we de visjes waar we ook actief naar opzoek waren: nemo’s! Volgens mij waren het een mama en papa en twee kindjes. De kindjes zaten wat dieper in de anemoon en de papa en mama kwamen steeds beschermend iets uit het bosje te voorschijn. Ze beschermden echt hun kindjes en hun anemoon, zo schattig! We hadden alleen nog geen zeeschildpad gespot, maar we begonnen een beetje honger te krijgen dus zijn we even terug gegaan om een lekkere chocolade pannenkoek te eten.
Ze verkopen hier in Indonesië bijna overal pannenkoeken, met banaan, ananas, honing of chocoladesaus, perfect voor in de middag. Hierna zijn we weer de zee ingedoken en na een tijdje snorkelen zag ik in de verte een grote grijze bewegende steen. En het had een soort armen. Zou dat een zeeschildpad zijn? Snel snorkelden we erheen en ja! Een zeeschildpad! Wat was hij groot! En zo mooi, en zo relaxt! Je kon er gewoon naast blijven zwemmen en je kon hem zelfs aanraken, hij keek dan alleen eventjes op en ging daarna weer verder met eten. Wat zijn dat mooie beesten zeg. Op een gegeven moment zwom de zeeschildpad naar boven: hij moest ademhalen. Snel haalden wij ons hoofd boven water en toen het koppie van de zeeschildpad boven water kwam moesten we allebei heel hard lachen, wat zag dat er gek uit zeg! Opeens zo’n soort dinosaurus kopje boven water dat een hap lucht neemt. Deze zeeschildpad heeft die dag een hele tijd twee stalkers gehad, maar naar een tijdje besloten we op zoek te gaan naar een volgende zeeschildpad. Na een tijdje vonden we de volgende, deze was iets kleiner maar had wel een mooier schild. Ook deze zeeschildpad hebben we een tijdje gevolgd tot we het tijd vonden om een douche te nemen en te gaan avondeten. Deze avond hebben we een enorme spies van de BBQ gegeten, met lekkere stukken rundvlees en groenten eraan.
De volgende dag hebben we een beetje hetzelfde gedaan als de dag ervoor, alleen dan gewapend met een onderwater camera. De zeeschildpad is ongeveer van alle kanten vastgelegd en ook hebben we geprobeerd er zelf bij op de foto te staan. We zijn heel benieuwd of er nog wat foto’s gelukt zijn, want het was best lastig om de foto’s te maken, maar dat weten we pas als we het rolletje in Nederland laten ontwikkelen.
Die avond toen we op weg naar een restaurant waren zagen we bij toeval nog dat er net kleine baby schildpadjes werden uitgezet. De lokale bevolking eet en verkoopt de eieren van de zeeschildpadden, dus wordt een deel van de eieren gezocht en kunstmatig uitgebroed. Als de kleine schildpadjes sterk genoeg zijn om een goede kans op overleving te hebben, worden ze met een groepje op het strand gezet en kruipen ze zelf de zee in. Wat hadden wij een geluk dat we dit toevallig zagen, want het was echt super mooi om te zien.
De volgende dag was het niet zulk mooi weer en waren we eigenlijk wel toe aan een nieuwe omgeving, dus zijn we gaan informeren naar de prijzen voor een boot- en busrit zo ver mogelijk richting Java. We wilden eigenlijk de volgende dag pas gaan, maar toen werd ons verteld dat die middag om 3 uur ook nog een snelle boot ging. We twijfelden eigenlijk nog tussen de langzame route (goedkoper, maar uren langer) of de snelle route die veel duurder was, maar als we die dag nog de snelle boot zouden pakken, zouden we die dag erna al in Java kunnen zijn en dan zouden we daar misschien nog wel naar de Bromo vulkaan kunnen gaan. We besloten daarom om met de snelle boot te gaan, maar probeerden nog iets van de prijs af te krijgen. Dit lukte alleen haast niet, dus zijn we uiteindelijk maar akkoord gegaan met de prijs en moesten we nog even geld pinnen om dit te betalen. Toen we terug kwamen om te betalen kwamen de mannetjes waarbij we de tickets wilden kopen op ons af en begonnen ze geheimzinnig tegen ons te praten. Ze hadden namelijk nog wel twee tickets van een meneer die op het allerlaatste toch niet met de boot was meegegaan. Voor een bepaalde prijs konden we die wel kopen en dan zouden zij bij de boot zorgen dat het goed kwam. De ticket bestond namelijk uit twee delen, en deel met de datum en de prijs en een ander deel dat afgescheurd werd en dat de chauffeur zou krijgen. Zij zouden dan dat afgescheurde deel, waar verder niets van een datum opstond aan de chauffeur geven en dan zou volgens hun alles goed komen. Na een tijdje getwijfeld te hebben of we dit wilden proberen of niet, hebben we uiteindelijk besloten de gok te wagen. We wisten van alle voorgaande bootritten dat er op de boot zelf eigenlijk nooit meer gecontroleerd wordt, en het zou ons best wel veel geld schelen, wat we weer zouden kunnen gebruiken voor de rest van de rit naar Java. Ook hadden we nog een ticket voor de shuttlebus op het papier van de bootmaatschappij, waarmee we van de haven op Bali naar het centrale busstation zouden worden gebracht.
Toen de boot een uur later dan gepland aankwam (zoals alles te laat komt in Indonesië) gaven de mannetjes inderdaad alle afgescheurde delen van alle 6 de mensen die vanaf dit eiland met de boot zouden gaan aan de chauffeur van de boot. Zonder controleren vertrok de boot verder en toen hadden we er wel vertrouwen in dat het nu gewoon goed was. Na een kwartier kwam een controleur echter nog wel vragen naar onze ticket, maar toen we zeiden dat we die niet meer hadden, maar dat we wel de shuttlebustickets hadden, was het gewoon goed. Zo hebben we op die rit best veel geld bespaard, waarvan we bijna de rest van de reis naar Java van hebben kunnen betalen. Achteraf hadden we misschien toch liever een normaal ticket gekocht, maar volgens mij wordt dit wel vaker gedaan in Indonesië. Een paar dagen daarvoor spraken we op Lombok namelijk twee Nederlanders, die ook al twee kaartjes met een andere datum erop hadden gekregen.
De bootrit verliep verder allemaal prima, behalve dan dat je het gevoel had dat je 1,5 uur op een jetski zat. De golven waren zo hoog en de boot ging super hard en vloog voor mijn gevoel alle kanten op. Len heeft het zelfs voor elkaar gekregen om op deze boot in slaap te vallen, terwijl ik maar aan het proberen was niet te ver van het bankje afgelanceerd te worden. Ik snap nog steeds niet hoe hij dat voor elkaar gekregen heeft, haha. Zo’n 1,5 uur later kwamen we aan in Padangbai, waar we inderdaad werden opgehaald door een shuttlebusje die ons verder reed naar een centraal busstation. Vanaf dit centrale busstation gingen grote nachtbussen helemaal naar Java, wat voor ons perfect uitkwam. Die nacht brachten we dus door in de nachtbus, als enige toeristen tussen allemaal Indonesiërs en zo kwamen we de volgende morgen aan in Probolinggo… Klaar voor drie dagen Oost-Java!
IK WIL TERUG.
BeantwoordenVerwijderen